بانوی هزار فصل

اگه با توجه به استعدادی که هر فردی داره قرار بود توی دنیا مردم سر کار و زندگیشون باشن خیلی بهتر بود نه که یه مشت بیشور جاهایی باشن که نباید و کسایی که استحقاق درجه و رتبه ی اونارو دارن جای دیگه ای باشن ای بابا ای بابا ....

منم ازون گلا انقد گند زدم تا الان به نسبت درست درمون تر در میاد خیالت راحت =)))

دقیقن ما خیلی گناه داریم ... بابا من اطرافیانم همه ش دارن عشقو حال میکنن دوس موستام من مث بز اخوش حیف بز به خدا باز تو دشتو کوهو دمن می چره شادتره :/ :))

بعضی از چیزها را نمی توان جلوی همه گفت ولی برای این که ثابت کنم به شما اعتماد دارم اعتراف می کنم که با وجود این که نمی دانم جادوگرها وجود دارند یا نه ولی گاهی فکر می کنم بد نیست اگر وجود داشته باشند و فقط و فقط آرزوهای من را برآورده کنند! درست مثل خدا که معلوم نیست وجود دارد یا نه ولی اگر باشد بد نیست، تا موقعی که چیزی می خواهم به من کمک کند و وقتی به او نیاز ندارم توی یکی از کشوهای مغزم روی تخت خوابش بخوابد و شلوغ هم نکند. می بینید؟ جادو موقعی به درد می خورد که ما به آن نیاز داریم و اگر خودمان بتوانیم کاری را انجام بدهیم وجود جادوگر بی فایده است. برای مثال تصور کنید که دوست دارید در آسمان پرواز کنید و از یک شهر به شهر دیگر بروید تا پیش از اختراع هواپیما شما به یک جادوگر نیاز داشتید که جارویش را به شما قرض بدهد تا سوار آن شوید و یا به یک خدا نیاز داشتید که شما را سوار بال های یکی از فرشتگانش کند ولی حالا شما فقط باید یک بلیت هواپیما بخرید! البته قبول دارم که هواپیما گران تر از جاروی جادوگر یا بال فرشته ها است ولی دست کم مجبور نیستید مثل احمق ها فقط آرزوی پرواز را داشته باشید!

گاهی جادوگرها یا خدایان آرزوی شما را برآورده می کنند ولی نه درست همان موقعی که شما می خواهید. تصور کنید به خودتان می گویید ای کاش یک جادوگری بود و کاری می کرد که من گواهینامه داشتم و می توانستم رانندگی کنم. جادوگری صدای تان را می شنود و تصمیم می گیرد آرزوی شما را برآورده کند ولی تنها وردی که در کتاب تمام جادوگران وجود دارد بسیار وقت گیر است و شما وقتی که هجده ساله می شوید آن جادوگر جلوی شما سبز می شود و می گوید آرزویی را که شش سال پیش کرده بودی برآورده کردم… آرزوی دیگری نداری؟ تو که هاج و واج مانده ای آرزو می کنی ای کاش یک مرسدس بنز آلبالویی داشتی. تا جادوگر ورد مرسدس بنز را از توی آن هزاران کتاب آموزش جادوگری اش پیدا کند سی، چهل سال گذشته است و درست همان روزی که داری مرسدس بنز آلبالویی ات را می خری سر و کله جادوگر، که بر خلاف تو اصلا پیر نشده است، پیدا می شود و می گوید:» بالاخره آرزویت را برآورده کردم… آلبالویی می خواستی دیگه؟!»

البته خدا هم گاهی همین کار را می کند ولی کارهایش کمتر به چشم می آید. مثلا خیلی دوست داری بزرگ شوی و با کسی که دوست داری ازدواج کنی… خدا هم چون سرش شلوغ است و این همه مشتری از سراسر جهان دارد درست موقعی به دعای تو پاسخ می گوید که داری سند ازدواج را امضا می کنی! البته کاری نمی شود کرد زندگی همین است که هست و جادوگرها و خدایان بیکار نیستند که مدام بخواهند آرزوهای تو را برآورده کنند. پس چه باید کرد؟ آیا باید به آنها پشت کرد و گفت وجود ندارند؟ هنوز زود است که در این مورد حرف بزنم ولی بهترین راه و عاقلانه ترین راه این است که خود انسان به سمت چیزی که می خواهد حرکت کند و حالا اگر جادوگرها و خدایان هم لحظه ی آخر سر و کله شان پیدا شد و ادعا کردند که آنها کمک کرده اند لبخندی زد و از آنها تشکر کرد!

تشکر؟ چرا که نه! مثلا همین بستنی جادویی ای که با اجازه تان همین الان تمام شد ادعا می کند اگر او نبود من نمی توانستم این چند خط را بنویسم! فکر نمی کنم بستنی ام این چند خط را نوشته باشد ولی با این حال از او تشکر می کنم چون شاید هم او نوشته است و من در تمام این مدت مشغول شستن ظرف ها بوده ام!

شما چه فکر می کنید… من این چند خط را نوشته ام یا بستنی جادویی؟!