سپهر (سه ساله) :میزنمتا
من: چرا،من که بچه خوبی ام.
سپهر: نخیرم.تو بچه بدی هستی .میخوام سگه رو بگم بیاد تورو بخوره.
من:آخ جون! بگو بیاد.اصلا من خودم سگه رو می خورم.
سپهر: سگه رو میگم بخورتت بعدش من با چوب میزنمت.
من: منم می شینم گریه میکنم.
سپهر: خوب بکن!
من:غصه هم می خورم.
سپهر: نخیرم.همه ی غصه هارو خودم تنهایی می خورم !!!
من: بچه ها واسم دعا کنین امروز امتحان دارم.
علیرضا: چرا دعا کنیم؟
من: واسه اینکه امتحانم خوب بشه.
علیرضا: شما که همش واسه ما میگین.خودتون دعای زیاد شدن علم رو بخونین تا قبول بشین!!!
من: بچه ها اگه کارتون تموم شده،کتاباتونو جمع کنین.
نرگس: چشم
علیرضا: چشم شما بی بلا،ایشاله بری کربلا
ابوالفضل: ایشاله بری مکه
پارسا: بره مکه بمیره؟
من: مگه هر کی میره مکه می میره؟ مکه میرن دعا کنن.
پارسا: آره.مکه یه سربازایی داره که هر کی بره اونجا می میره.
من: !!!
روز اول مهر،واسه بچه های مهد یه جشن کوچولو گرفتیم.برای اینکه جو سنگین نباشه و بچه ها احساس راحتی کنن و بیشتر با هم آشنا بشن؛ازشون خواستم هر کی هر شعری که بلده به نوبت بخونه.از اولین نفر پرسیدم،شعر "یه توپ دارم قل قلیه" رو خوند.نفر بعدی همینطور.نزدیک بیست نفر از بچه ها یکی پس از دیگری همین شعرو خوندن.حتی کسانی هم که داشتن فکر می کردن میگفتن یه شعر میخوام بخونم اولش یادم نیست.یا اولش چی بود.بعد یه دفعه می گفتن آهااا یادم اومد.
یه توپ دارم قل قلیه
سرخ و سفید و آبیه
میزنم زمین هوا میره
.
.
...
الان مدت ده ساله که من مربی مهد هستم و هنوز هم اولین شعری که یه بچه بلده و میخواد برام بخونه، "یه توپ دارم قل قلیه" هستش.فکر کنم این شعر قدمت تاریخی داشته باشه.چون از زمانی که منم بچه بودم،اولین شعری که من و دوستام بلد بودیم و می خوندیم،یکی یه توپ دارم قل قلیه بود و یکی شعر آقا پلیسه :)))
