روز معلم بود و بعضی از بچه ها برای معلمشون کادو خریده بودند.مهدیه هم برای من یک ظرف میوه خوری هدیه گرفته بود (مهدیه مقطع پیش دبستانیه). مهدیه خوشحال و شاد می خواست به پسر خاله اش که تو اتاق پیش دبستانی دیگه بود،خبر بده که من واسه معلمم کادو گرفتم و یه جورایی پُز بده و قیافه بگیره.برای همین از من خواست که اجازه بدم که بره تو کلاس دیگه،چون با پسر خاله اش کار داره.مهدیه میره جلو کلاس دیگه و در میزنه.
مهین جون (مربی) در را باز می کند.
مهدیه: میشه یمین رو صدا بزنید.
مهین جون: چیکارش داری؟
مهدیه: کارش دارم صداش بزن.یمین بیا کارت دارم.
یمین از اتاق بیرون می آید و از مهدیه با حالتی مغرورانه می پرسد.
یمین: چیکارم داری صدام زدی.من کار داشتم.
مهدیه (با عشوه و ناز): امروز روز معلمه و من واسه خانوممون کادو یک ظرف میوه ی خوشگل خریدم.تو واسه مهین جون چی خریدی؟
یمین (با دهن کجی و شکلک بخوانید): تو دیوونه ای.مگه منم مثل تو دیوونه ام که ازین کارا بکنم!!!!!
مغازه دزدگیر هم نداشته باشه لطفاً،چون من واسه ی چند تیکه وسیله،حوصله ی پلیس و شکایت ندارم.داشتم می گفتم برم توی مغازه و هرچی دوست دارم بردارم و بیام بیرون؛فقط همین.مگه این خواسته ی زیادیه؟ 
!!!!!!!