بانوی هزار فصل

می گفت خیلی از ما آدما نمیدونیم که حق الناس فقط خوردن مال مردم و بالا کشیدن پولشون نیست.خیلی از ماها نمیدونیم چه حق الناس هایی که ضایع نکردیم.

وقتی که سر کلاسی و حوصله نداری به بچه ها آموزش بدی.وقتی که می بینی بچه ها حال و حوصله ی گوش دادن به حرف تورو ندارن و دوست دارن بازی کنند و حرف بزنند و تو میگی ولش کن بذار بازی کنند.وقتی که تو چیزهای بیشتری در مورد مطلبی که آموزش میدی بلدی ولی به علت ذیق وقت،تنبلی و گاهی هم به علت اینکه فکر میکنی همین آموزشها کافیه، و با خودت میگی مگه میخوان فیلسوف بشن! ولش کن بقیه چیزارو میتونن تو مدرسه هم یاد بگیرن؛ از آموزش بیشتر دانستنیهات خودداری می کنی.

وقتی با خودت میگی مگه من چقدر حقوق می گیرم که تمام عمر و وقتمو واسه بچه های مردم بذارم و جون بکنم،آخر سر هم والدین و مدیرمون دو قورت و نیمشون باقیه،انگار که مارو خریدن!

اینا همه حق الناسه که ما ضایعش میکنیم و خودمون اصلا متوجه نمیشیم.بعد هی دست به دعا برمیداریم.هی به خدا التماس می کنیم.بعد تعجب میکنیم و با خودمون میگیم مگه من چه کار بدی انجام دادم که دعام مستجاب نمیشه.

چرا خدا به حرفای من گوش نمیده؟ چرا آرزوهای من برآورده نمیشه؟